Z CZEGO WYTWARZA SIĘ MĄCZKI MIĘSNE.

Mączka to powszechnie stosowany i trudny do zdefiniowania składnik, mający formę sproszkowanych, wysuszonych części tuszy zwierząt oraz produktów pochodzenia zwierzęcego, która opisywana jest na etykiecie w wieloraki sposób. Jeśli przyjąć, że jest ona wyprodukowana z kurczaka, na etykiecie będziemy mogli przeczytać że jest to mączka z kurczaka, mączka z mięsa kurczaka, suszony kurczak, suszone mięso kurczaka, dehydratyzowany kurczak, dehydratyzowane mięso z kurczaka, sproszkowany kurczak, sproszkowane mięso kurczaka, odwodniony kurczak, odwodnione mięso z kurczaka, liofilizowany kurczak itd.

Wszystkie mączki mięsne są źródłem wysoko skoncentrowanych i wartościowych pod względem biochemicznym protein zwierzęcych, zawierających około 5-7% wody, jednak w znaczący sposób różnią się jakością!

Dlaczego obecność mączek w karmach dla naszych zwierząt domowych, budzi wciąz wiele kontrowersji i niejasności? Żeby wyjaśnić o co w tym wszystkim chodzi, należy zacząc od definicji produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w skrócie określonych jako UPPZ.

Jak podaje Główny Inspektorat Weterynarii UPPZ to materiały pochodzenia zwierzęcego, które nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi (z założenia jadalne przez ludzi) lub których ludzie nie spożywają (części zwierząt niejadalne np. tchawice).

UPPZ są kategoryzowane na podstawie analizy ryzyka, jako materiały kategorii 1, 2 lub 3 (materiały szczególnego, wysokiego i niskiego ryzyka). Sposób postępowania zależy od kategorii produktów i dotyczy: przetwarzania, zbierania, transportu ,magazynowania, użycia, niszczenia.

Materiał kategorii 1 (oznaczony jako wyłącznie do utylizacji!) , to między innymi:

• zwierzęta chore (również padłe), bądź podejrzane o zakażenie TSE materiał szczególnego ryzyka (SRM)
• padłe zwierzęta domowe, egzotyczne (z ogrodów zoologicznych) oraz laboratoryjne
• zwierzęta dzikie podejrzane o zakażenie chorobami przenoszonymi na ludzi lub zwierzęta
• zwierzęta u kórych wykryto substancje niedozwolone
• odpady gastronomiczne pochodzące ze środków przewozu międzynarodowego
• osady z oczyszczalni ścieków

Materiał kategorii 2 (oznaczony jako nie do spożycia przez zwierzęta!

Wytwarza się z niego biogaz , nawóz, kompost)

• obornik, niezmineralizowane guano i treść z przewodu pokarmowego ssaków zwłoki zwierząt gospodarskich
• produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego zgromadzone podczas oczyszczania ścieków
• zwierzęta, które zostały uznane za nienadające się do spożycia przez ludzi z powodu obecności ciał obcych w tych produktach
• produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego zawierające pozostałości zatwierdzonych substancji (leki, hormony, antybiotyki) lub zanieczyszczeń w ilościach przekraczających dozwolone normy
• zwierzęta importowane spoza UE,niespełniające wymogów UE
• płody i zarodki
• padły drób pochodzący a inkubatorów

Materiał kategorii 3 (oznaczony jako nie do spożycia przez ludzi!

Wytwarza się z niego między innymi karmy przetworzone i surowe, mączki oraz gryzaki dla psów)

• tusze zwierząt poddanych ubojowi, nadające się do spożycia przez ludzi, lecz nie wprowadzone z jakiegoś powodu do obiegu handlowego
• tusze zwierząt poddanych ubojowi, które nie zostały uznane za zdatne do spożycia przez ludzi, ale nie wykazują objawów choroby przenoszonej na ludzi lub zwierzęta
• skóry, skórki, rogi stopy od zwierząt zdrowych, ubitych w rzeźni
• krew, łożysko, wełna, pióra, włosy, ścinki z kopyt, mleko
• zwierzęta wodne
• produkty uboczne z wylęgarni
• tkanka tłuszczowa
• muszle, skorupy od skorupiaków jajka i skorupy jaj
• skóry i skórki, kopyta, pióra, wełna, rogi, sierść i futro pochodzące od zwierząt martwych
• tkanka tłuszczowa ze zwierząt, które nie przeszły badania poubojowego
• odpady gastronomiczne

Trzy ostatnie pozycje mat. Kat 3. są wykluczone w aspekcie produkcji karm dla zwierząt (z kilkoma wyjątkami, ale tu odsyłamy do przeanalizowania treści całego rozporządzenia WE nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009r.)!

https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1512043906426&uri=CELEX:32009R1069

JAKOŚĆ MĄCZEK MIĘSNYCH.

Przechodząc do meritum sprawy, wszelkie mączki mięsne (również hydrolizaty białek zwierzęcych oraz białka zwierzęce, choć zdecydowanie rzadziej) mogą być wyprodukowane zarówno z bardzo dobryk jakościowo surowców, jak i tych gorszych, które na pierwszy rzut oka wydają nam się nieestetyczne i nie kojarzą się z pięknie „podanym” filetem kurzym na frontowej stronie designerskiego opakowania.

Wszystko oczywiście zależeć będzie od polityki i filozofii etyki producenta, a co za tym idzie od segmentu cenowego produktu.

Są producenci wykorzystujący mączki wytwarzane z dobrych jakościowo surowców, np. z mięsa oraz części ubitych zwierząt pierwotnie przeznaczonych na rynek spożywczy ludzki (czyli jadalnych przez ludzi), ale z jakiegoś powodu odrzuconych i wykluczonych z obiegu handlowego. np. nie przeszły badań, ale nie są zakarzone chorobami zagrażającymi życiu i zdrowiu zwierząt, bądź też były poobijane, uszkodzone itp. Taki surowiec w rozumieniu prawnym uznaje się również jako odpad, czyli UPPZ i zalicza się do materiału kat.3 punkt 1 i 2. Te części tuszy, mimo że nie zostaną wprowadzone do obiegu handlowego, również przez wielu producentów mogą być opisane jako „human grade”, bo też ich pierwotnym odbiorcą konsumentem z założenia, był człowiek.

Pozostałe mączki o niższym standardzie, wytwarzane są również na bazie produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego (UPPZ), to w szczególności dużo tańsze, wszelkiego rodzaju hydrolizaty białek zwierzęcych o mniejszej różnorodności aminokwasów i zdecydowanie niższej przyswajalności. Są one produkowane najczęściej z „gorszych” jakościowo odpadów rzeźnych (z założenia niejadalnych przez człowieka), czyli właściwie z wszystkiego, co zawiera materiał kat.3 (z wykluczeniem 3 ostatnich pozycji), a najczęściej są to pióra, kopyta, łby i krew.

O KONSERWOWANIU MĄCZEK MIĘSNYCH.

Jest jeszcze jeden bardzo istotny aspekt związany z mączkami. Przy jej produkcji dodaje się szereg przeciwutleniaczy, aby zapobiec jej jełczeniu. Mogą one być naturalne (takie jak witamina E, witamina C, czy ekstrakty z rozmarynu) lub syntetyczne. W przypadku tych ostatnich, najczęściej stosowanymi w mączkach mięsnych są wysoce kontrowersyjne i potencjalnie szkodliwe związki chemiczne BHT, BHA, galusan propylu, a w mączkach rybnych, ten najgroźniejszy o ptwierdzonym działaniu rakotwórczym..etoxyquinum!

Głównym problemem jest to, że skoro przeciwutleniacze są dodawane do mączki mięsnej w zakładzie uboju mięsnego, producent który ją później zakupi jako jeden z surowców potrzebnych do produkcji karmy, nie musi deklarować ich na etykiecie! W rzeczywistości oznacza to, że „nasza” karma jest niestety „wzbogacona” o szkodliwe dodatki wykorzystane przez producenta samej mączki bez uwzględnienia tego faktu na końcowej etykiecie finalnego produktu, czyli „naszej karmy”! Zgodnie z prawem przeczytamy więc, że karma „nie zawiera żadnych sztucznych dodatków'', o ile producent nie dodaje ich na linii produkcyjnej, w swojej fabryce. W takiej sytuacji ma on obowiązek poinformować o tym na etykiecie swojego produktu. Produkty opisane jako „wolne od sztucznych dodatków” są pewną gwarancją, że rzeczywiście nie zawierają chemii. Jeśli natomiast masz jakiekolwiek wątpliwości, dobrze jest skontaktować się bezpośrednio z producentem.

MĄCZKI MIĘSNE W ASPEKCIE WYZWAŃ GLOBALNYCH.

Mimo tych wszystkich wątpliwości uważamy że, mączki mięsne mogą być wartościowym składnikiem z punktu widzenia potrzeb organizmu zwierząt domowych. Są one bogate w wysoko skoncentrowane i łatwo przyswajalne białka, a ponieważ przemysł mięsny generuje ogromne ilości odpadów idące w mln ton, byłoby niebywałym marnotrwstwem nie wykorzystać takich zasobów np. w formie karm, czy pasz dla zwierząt. Poza kwestiami natury etycznej, biorąc pod uwagę problemy głodującej cześci świata (blisko 925mln ludzi na świecie cierpi z tego tytułu) jest jeszcze problem związany z efektem cieplarnianym, gdybyśmy chcieli karmić wszystkie nasze zwierzęta mięsem klasy HG znacząco przyczynilibyśmy się do dalszej degradacji naszej planety! Prosze sobie wyobrazić, że w samej Polsce liczba zwierząt domowych (psów i kotów) przewyższa znacząco liczbę ludności np. Republiki Czeskiej! Natomiast badania z 2020 roku potwierdziły, że np. w Chinach psy i koty zużywają zasoby lądowe odpowiadające 70–245 milionom ludzi!

PODSUMOWANIE.

Czym kierować się więc, przy wyborze produktu w aspekcie jakości mączek mięsnych? Ważne jest czytać składy, wybierać racjonalnie i zdroworozsądkowo, fokusować się na karmach bazujących na mięsie świeżym i na mączkach z mięsa (opisanych jako np. "mączka z mięsa kurczaka", "suszone mięso kurczaka", "sproszkowane mięso z kurczaka") oraz mieć na uwadze, że jakość musi kosztować! Przy czym należy również zwrócić uwagę na filozofię i politykę danego producenta, dlatego dobrze jest odwiedzić witrynę firmową i doczytać o produkcie. Przykładowo wciąż jeszcze spotykamy się z opisem składników, gdzie czytamy np. "chicken meal" zamiast "chicken meat meal", mimo że producent deklaruje na stronie, że jest to wyłącznie mięso, bądź składniki klasy ludzkiej (dotyczy to w szczególności producentów z krajów anglosaskich, którzy bazują wciąż na zaufaniu swoich klientów). Tutaj zwracamy też uwagę na fakt, że rzetelna strona producenta, będąca jego pierwszoplanową wizytówką świadczy, w dużym stopniu o jego uczciwości i jakości produktu, który jest nam oferowany. I wreszcie, polecamy zapoznać się i wdrożyć system karmienia rotacyjnego, który jest najlepszym wariantem dbania o zdrowie naszych zwierzaków. Szerzej o karmieniu rotacyjnym piszemy tu:

https://www.przewodnikpokarmach.pl/biblioteka/karmienie-rotacyjne

DEFINICJA MĄCZKI RYBNEJ.

Mączki rybne uzyskuje się przez ogrzewanie, wyciskanie i suszenie całych ryb lub ich części, do którego przed suszeniem mogły zostać ponownie dodane rozpuszczalne frakcje ryb. W Europie i krajach rozwiniętych najczęściej są produkowane z odpadów i pozostałości z przemysłu rybnego. Produkuje się je również na skalę przemysłową, wykorzystując do tego całe ryby, a także skorupiaki, choć w niewielkiej ilości w stosunku do reszty. Zatem w znaczący sposób różnią się one jakością!

Przyjmując, że jest ona wyprodukowana z łososia, na etykiecie będziemy mogli przeczytać, że jest to mączka z łososia, dehydratyzowane mięso łososia, dehydratyzowany łosoś, mączka z mięsa łososia, suszony łosoś, sproszkowany łosoś, sproszkowane mięso łososia, odwodniony łosoś, odwodnione mięso z łososia, liofilizowany łosoś itd.

NAJWIĘKSI PRODUCENCI.

Dlaczego ten popularny surowiec do wytwarzania karm i pasz dla zwierząt (stosowany głównie w mieszankach paszowych dla drobiu, świń i ryb hodowlanych) jest taki kontrowersyjny? Przede wszystkim z uwagi na obecnośc jednego z najbardziej szkodliwych dodatków jakim jest ethoxyquina (e324), którą dodaje się, aby zapobiec psuciu się i jełczeniu surowca, który często musi przebyć długą, najczęściej morską drogę z miejsca produkcji. Dodaje się go również w celu wyeliminowania przypadków samozapłonu mączek, na skutek utleniania podczas tegoż transportu.

Najbardziej popularne (w szczególności z uwagi na aspekt ekonomiczny), są mączki produkowane na skalę przemysłową po za Europą: w Peru i Chile, a także w wielu krajach Afryki (RPA, Gambia). Produkcja odbywa się tu przy zachowaniu odpowiednich wytycznych, między innymi takich jak wysoka liczebność gatunków, co zapewnia wysoki stopień połowów, bowiem wartość ryb przemysłowych jest dużo mniejsza od ryb przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi.

W Europie największe łowiska znajdują się oczywiście w Norwegii, a także Wielkiej Brytanii, tu produkuje się głównie mączkę rybną z odpadów po wyfiletowaniu ryb. Taka mączka charakteryzuje się mniejszą zawartością białka, ale zawiera więcej minerałów, które doskonale pokrywają niedobory wapnia, manganu i fosforu.

PROBLEM NATURY ETYCZNEJ.

Produkcja mączek rybnych to dzisiaj również problem natury globalnej i etycznej, bowiem połowy prowadzone są dzisiaj często na potrzeby wyłącznie przemysłu mączki rybnej. Dla wielu mieszkańców biedniejszych zakątków świata, gdzie ryby stanowiły zwykle główne, tanie i łatwo dostępne źródło pożywienia, wielkie chińskie zakłady okazały się niszczycielską siłą, czego najlepszym przykładem jest sytuacja w Gambi.

Tak chętnie hodowany w Europie pstrąg, czy łosoś jest jak wiemy rybą drapieżną, do skarmiania którego hodowcy wykorzystują, aż 50% mączki rybnej sprowadzanej spoza UE, właśnie z krajów afrykańskich. Tym samym drenują oni słabo chronione zasoby morskie w tych rejonach, co prowadzi do wyczerpania ekosystemów, niszczenia środowiska i upadku lokalnych łowisk!

SZKODLIWOŚĆ ETHOXYQUINY!

Co do samej szkodliwości mączek rybnych, jest ona jak wspominaliśmy, związana z konserwantem o nazwie ethoxyquina (e324), środkiem który jest zakazany do stosowania w produktach spożywczych dla ludzi! Może on powodować reakcje alergiczne, jak również negatywnie wpływać na pracę wątroby i nerek, a w konsekwencji prowadzić do nowotworów tych narządów. Dodatkowo wpływa na częstotliwość występowania raka żołądka u zwierząt domowych, konserwant zakazany do stosowania w produktach spożywczych dla ludzi!

Zagrożenie związane z nieświadomym karmieniem swojego pupila taką chemiczna mieszanką wynika stąd, że producent nie ma obowiązku informowania o obecnosci ETX na etykiecie ze składem, ponieważ środek ten został dodany bezposrednio u producenta mączki rybnej, a nie podczas produkcji samej karmy! W związku z tym , jeśli mamy do czynienia z nieuczciwym producentem, dla którego priorytetem jest zysk, a nie produkcja w zgodzie z filozofią etyki, istnieje duze prawdopodobienstwo, ze zakupi on właśnie najtanszy surowiec na rynku, np. w Chinach, co będzie rownoznaczne z obecnoscią ETX w skladzie karmy, którą kupi klient! Mimo, że na etykiecie będzie napisane „konserwanty naturalne”!

PODSUMOWANIE.

Pominąwszy aspekt natury etycznej, w przypadku karm rybnych, warto czytać składy, wybierać racjonalnie, fokusować się na karmach bazujących jednak na mięsie i pochodnych od ryb świeżych! Natomiast jeśli już wybieramy karmy oparte na mączkach rybnych, dobrze mieć na uwadze filozofię i politykę danego producenta, proponujemy doczytać i dopytać u źródła, bądź po przez witrynę firmową. Tutaj zwracamy też uwagę na fakt, że rzetelna strona producenta świadczy, w jakimś stopniu o jego uczciwości i jakości produktu, który jest nam oferowany.

DLA ZAINTERESOWANYCH.

Dla zainteresowanych tym szalenie ważnym tematem, polecamy obejrzeć film STOLEN FISH (reż. Gosia Juszczak, fot. Filip Drożdż), a także odwiedzić strony:

https://www.facebook.com/stolenfishdocumentary

https://www.ciwf.pl/aktualnosci/2020/12/skradzione-ryby

RODZAJE KARM DLA ZWIERZĄT.

Konkurencja wśród producentów karm na świecie jest tak ogromna, że wciąż szukają oni nowych, często innowacyjnych rozwiązań, aby przyciągnąć klienta. Klient natomiast szuka na rynku najlepszego sposobu na zaspokojenie podstawowych potrzeb bytowych swojego pupila, który często ma indywidualne wymagania związane z wiekiem lub stanem zdrowia. Zmieniają się trendy żywieniowe (często dyktowane względami marketingowymi), ale także dochodzą coraz to nowe sposoby na wyprodukowanie "idealnej" karmy dla psa, czy kota.

Generalnie karmy dla zwierząt dzielimy na: WETERYNARYJNE i BYTOWE, przy czym w tej drugiej grupie możemy wyróżnić karmy KOMPLETNE (zbilansowane, zawierające pełną suplementację i będące podstawą diety codziennej) oraz karmy UZUPEŁNIAJĄCE, zazwyczaj wysokomięsne i droższe, które możemy podawać czasami w ramach urozmaicenia, bądź łączyć np. z karmą suchą, czy zdrowymi wypełniaczami.

Karmy możemy też podzielić z uwagi na zastosowany proces technologiczny i będą to: karmy suche (suszone, pieczone, suszone naturalnie), półwilgotne, tłoczone na zimno, karmy mokre, mrożone oraz liofilizowane (wciąż mało popularne w Polsce z uwagi na cenę).

SUCHA KARMA.

KARMA EKSTRUDOWANA

Wilgotność takiej karmy oscyluje zazwyczaj między 7-10%.
Mięso i inne suche składniki miesza się razem, a następnie drobno mieli na proszek. W kolejnym etapie do suchej mieszanki dodaje się wodę, aby zrobić z niej ciasto, które następnie poddaje się procesowi zwanemu „EKSTRUZJĄ” przy użyciu wysokiego ciśnienia i temperatury powyżej 100stC. Etap ten usuwa większość wody z mieszanki i zapewnia, że wszelkie ziarna użyte w masie są odpowiednio ugotowane i łatwo przyswajalne. Tak przygotowaną wstepnie karmę wytłacza się przez specjalne matryce o róznorodnych kształtach i różnej wielkości. Otrzymany w ten sposób granulat, spryskuje się pod specjalną deszczownicą tłuszczem i dodatkami (często polepszającymi smak, barwę i aromat). Następnie schładza się i suszy w celu usunięcia nadmiaru wilgoci, a następnie pakuje do worków. Metoda ta została wprowadzona do powszechnego stosowania w latach 50.

KARMA PIECZONA

Droższą alternatywną metodą produkcji suchej karmy jest wypiekanie w piecu na specjalnie przygotowanych do tego celu platformach, gdzie cały proces odbywa się przy udziale dużo niższych temperatur co powoduje, że produkt jest mniej przetworzony, a tym samym zachowuje więcej wartości odżywczych, jej produkcja jest niestety czasochłonna, a ten fakt znacząco wpływa na cenę. Taka karma jest również łatwiej przyswajalna, a le proces technologiczny wymaga użycia większej ilości glutenu. 

KARMA SUSZONA POWIETRZEM

Najlepszym, ale i najdroższym rodzajem karmy suchej jest karma suszona powietrzem. Proces polega na delikatnym usuwaniu wody poprzez odparowanie, za pomocą strumienia gorącego powietrza. Ma ona nieocenione walory smakowe z uwagi na niski poziom przetworzenia i koncentrację (wilgotność na poziomie 15%). Wartości odżywcze zachowane są niemalże w niezmienionym stanie, jest to jednak proces czasochłonny, a co za tym idzie również drogi. Karma nie wymaga dodatkowego utrwalania i ma dość długi okres przydatności do spożycia. 

ZALETY (typowej karmy suchej)

• gwarancja, że wszelkie niewskazane czynniki, jak mikroorganizmy, pasożyty czy pleśnie zostaną usunięte,
• stała zawartość tłuszczy w każdej partii (tłuszcze w wysokich temperaturach ulegają degradacji dlatego dodaje się je na samym końcu procesu),
• wysoka przyswajalność węglowodanów,
• łatwość przechowywania i dłuższy termin przydatności,
• aspekt ekonomiczny.

WADY (typowej karmy suchej)

• utrata wielu wartościowych składników odżywczych takich jak enzymy, witaminy, minerały i tłuszcze podczas przetwarzania w wysokich temperaturach,
• utrata naturalnych walorów smakowych i aromatycznych związana z obróbką termiczną,
• suchy granulat (w przeciwieństwie np. do karm tłoczonych na zimno) ma tendencje do pęcznienia w żołądku i "unoszenia się" w górnej jego części co może prowadzić, zwłaszcza u ras dużych, do groźnego w skutkach skrętu żołądka,
• konieczność przechowywania w zamknietym, chłodnym i suchym otoczeniu z uwagi na możliwość jełczenia witamin i tłuszczy w kontakcie z powietrzem (utlenianie),
• konieczność stałej kontroli stanu nawodnienia zwierząt z uwagi na niską zawartość wody w karmie,
• niewskazana w żywieniu kotów (raczej w sporadycznych przypadkach).

SUCHA KARMA - TŁOCZONA NA ZIMNO.

 Ten rodzaj produkcji stosowany jest w Europie od ponad 40 lat, a główna różnica między tą metodą a ekstruzją dotyczy obróbki cieplnej. Cały proces jest też o wiele prostszy - mięso, warzywa, owoce oraz wstępnie ugotowane ziarna (np. brązowy ryż) są mieszane razem z tłoczonymi na zimno olejami i ziołami. W kolejnym etapie masę prasuje się na zimno w 45-75 stopniach, formując zbite kawałki karmy, zazwyczaj w formie ciętego wałka (grubości kredki). 

ZALETY

• gwarancja zachowania większości wrażliwych na ciepło enzymów, minerałów, witamin, tłuszczy w niezmienionym stanie,
• zachowanie większości składników naturalnych oraz aromatów, wpływających na walory smakowe,
• produkt łatwo przyswajalny, który można bez obaw łączyć z innymi formami posiłków (surowa dieta, czy karma uzupełniająca),
• z uwagi na sposób namakania w żołądku (nie unoszą się w jego górnej części) zalecana psom z tendencjami do wzdęć oraz ze skłonnościami do skrętu żołądka (zwłaszcza ras dużych),
• mniejsza objętość, co wpływa na mniejsze obciążenie żołądka.

WADY

• krótszy okres trwałości (około 6 9 miesięcy),
• ograniczenie w ilości smaków w ramach całego asortymentu,
• krokiety mogą być zbyt twarde dla ras małych.

 PÓŁWILGOTNA KARMA.

 Wilgotność takiej karmy oscyluje zazwyczaj między 15 - 30%.
Proces technologiczny odbywa się na tej samej zasadzie jak przy produkcji karmy suchej z wyjątkiem czasu suszenia karmy, który ulega skróceniu. Wpływa to w oczywisty sposób na końcową ilość wody w produkcie, co w rezultacie wpływa na miękkość krokieta. Tak przygotowana karma jest chętniej spożywana przez psy - niejadki (zwłaszcza ras małych i miniaturowych), a w szczególności przez osobniki starsze mające problemy natury stomatologicznej.

MOKRA KARMA.

 Wilgotność takiej karmy oscyluje zazwyczaj między 70 - 80%.
Ten rodzaj karmy dzielimy na karmę kompletną (zapewniającą wszystkie niezbędne potrzeby żywieniowe zwierzęcia) oraz karmę uzupełniającą (będącą formą urozmaicenia, bądź pokarmem uzupełniającym do mieszania np. z granulatem suchym).

Karma mokra powstaje przez zmieszanie wszystkich składników razem, a następnie ich gotowanie. Na tym etapie, po ugotowaniu, karma krojona jest na kawałki i mieszana z sosem lub galaretką.

Kolejnym etapem jest porcjowanie masy do saszetek, puszek lub tacek. Końcowy etap to „STERYLIZACJA” w temperaturze powyżej 90stC, w celu pozbycia się wszelkich bakterii, pasożytów lub pleśni. 

ZALETY

• duża zawartość wody co ma niebagatelne znaczenie zwłaszcza w żywieniu kotów oraz zwierząt domowych z problemami układu moczowego,
• kontrola nawodnienia zwierzęcia nie jest już problemem nadrzędnym,
• większa zawartość białek, które wpływają również na smakowitość karmy,
• to dobra alternatywa dla zwierząt schorowanych i starych, które często mają braki w uzębieniu,
• długi termin przydatności (w oryginalnym opakowaniu) oraz łatwość przechowywania z uwagi na brak dostępu światła i powietrza,
• brak potrzeby konserwowania produktu syntetycznymi utrwalaczami.

WADY

• ten rodzaj żywienia niestety jest mniej ekonomiczny z uwagi na mniejszą kaloryczność, ale skutkuje dostarczaniem większej ilości tłuszczu, co przy regularnym karmieniu, może być powodem nadwagi zwierzęcia,
• z uwagi na swoja kleistą konsystencję, pokarm mokry może przyklejać się do szkliwa zębów, co w rezultacie może prowadzić do problemów z uzębieniem,
• możliwość utraty wartościowych składników odżywczych podczas obróbki termicznej, co skutkuje koniecznością dodatkowego suplementowania,
• mogą zawierać syntetyczne dodatki odpowiedzialne za konsystencję i barwę (emulgatory, stabilizatory),
• bardzo krótki termin przydatności po otwarciu.

MROŻONA KARMA.

 Jest wiele metod produkowania surowej żywności dla zwierząt, ale naczelną jej zasadą jest łączenie zmielonych surowych składników pochodzenia zwierzęcego z różnymi świeżymi składnikami, czasem wstępnie gotowanymi (dotyczy to głównie wypełniaczy, takich jak ryż, czy ziemniaki), orzechami, olejami, owocami i warzywami, ale również zmielonymi kośćmi i skorupkami jaj jako naturalnym źródłem wapnia. Niektórzy producenci dodatkowo suplementują swoje produkty minerałami i witaminami. Mieszanina jest następnie formowana do ostatecznego kształtu, zazwyczaj w formie bryłek, które zamraża się przed zapakowaniem, albo w formie pasztetów przypominających kiełbaski, które zamraża sie po zapakowaniu w specjalną folię. Wilgotność gotowego produktu kształtuje się na poziomie 30%.

Coraz więcej producentów stosuje jednak metodę przetwarzania wysokociśnieniowego (HPP) proces sterylizacji, który umożliwia produkcję bezpiecznej surowej karmy dla zwierząt domowych przy jednoczesnym zachowaniu jej właściwości organoleptycznych i odżywczych. HPP jest jedyną technologią nietermiczną, która eliminuje szkodliwe mikroorganizmy, a także pasożyty, utrzymując produkty pod wysokim ciśnieniem hydrostatycznym przez zaledwie kilka minut, co zmniejsza lub eliminuje potrzebę używania chemicznych środków konserwujących. Mimo to, jest to nadal metoda kontrowersyjna, nad którą specjaliści wciąż pracują, ponieważ proces HPP nie rozróżnia bakterii chorobotwórczych od pożytecznych i te wraz z enzymami mogą ulegać destrukcji. 

ZALETY

• najbliższa diecie przodków,
• zawartość surowych białek zwierzęcych oferuje najbardziej kompletny zestaw aminokwasów dla zwierząt,
• większość wartości odżywczych pozostaje zachowana,
• wydłużony okres przydatności produktu.

WADY

• niektóre bakterie są odporne na ten typ sterylizacji (dotyczy HPP),
• bakterie pożyteczne, a także enzymy,mogą zostać zniszczone (dotyczy HPP),
• prawdopodobnie zmienia również kształt białek - proces nazywany denaturacją (dotyczy HPP),
• ryzyko zakażenia zwierząt groźnymi bakteriami, najczęściej Salmonella i Listeria monocytogenes,
• brak pewności, czy żywność pod ciśnieniem można nadal uznać za autentyczny surowy produkt spożywczy (dotyczy HPP),
• ponieważ proces HPP przeprowadza się już w opakowaniach, znajdujące się w nich ftalany mogą być przenoszone do żywności podczas przetwarzania,
• bezwzględną koniecznością jest przestrzeganie podstawowych zasad bezpieczeństwa sanitarnego z uwagi na możliwość zakażenia,
• konieczność posiadania chłodni, co może stanowić problem w czasie podróży, bądź wakacji,
• konieczność rozmrożenia produktu przed podaniem, co może sprawić, że ten rodzaj żywienia będzie bardziej czasochłonny i kłopotliwy.

LIOFILIZOWANA KARMA.

Produkty żywnościowe liofilizowane są wytwarzane podczas procesu chemicznego o nazwie „sublimacja”, polegającego na usuwaniu wody z zamrożonego materiału na drodze sublimacji lodu, tzn. bezpośredniego jego przejścia w stan pary z pominięciem stanu ciekłego. Metoda ta pozwala na usunięcie wilgoci ze składników bez użycia wysokich temperatur (dzieje się to przy użyciu ciśnienia atmosferycznego i jest to dość długi i kosztowny proces). Na koniec mieszaninę delikatnie suszy się przed zapakowaniem i uszczelnieniem. Sublimacji poddawane są zarówno produkty surowe jak i wcześniej podgotowane, a sama gotowa karma przed użyciem, musi być ponownie nawodniona. Wilgotność karmy oscyluje zazwyczaj między 1- 4%. 

ZALETY

• niski poziom przetworzenia, co pozwala zachować wiele cennych składników odżywczych,
• proces technologiczny pozwala zachować wszystkie walory smakowo-aromatyczne,
• brak jakichkolwiek konserwantów,
• bardzo dobra przyswajalność,
• z uwagi na strukturę polecany w szczególności dla psów ras małych, a także zwierząt starszych z problemami natury stomatologicznej,
• praktyczna w podróży,
• łatwe przechowywanie (zajmuje mało miejsca),
• bardzo długi okres przydatności (warto mieć taki produkt w domu jako "wyjście awaryjne"),
• lekka waga, co ułatwia transport i czyni go jednocześnie bardziej ekonomicznym.

WADY

• drogie rozwiązanie przy ciągłym karmieniu,
• mogą mieć niedobory lub nadwyżki składników odżywczych,
• zmienna zawartość tłuszczy, co ma znaczenie zwłaszcza przy dietach dla zwierząt chorych (np. zapalenie trzustki),
• z uwagi na brak jakiejkolwiek obróbki cieplnej, istnieje ryzyko zakażenia bakteriami takimi jak Salmonella, czy Campylobacter E.coli),
• nie mozna jednoznacznie wykluczyć obecności pasożytów, które mogą być groźne zarówno dla właściciela jak i zwierzęcia,
• nie wskazana dla zwierząt z osłabionym układem immunologicznym z uwagi na ryzyko obecności patogenów (chore i stare zwierzęta).

Dlaczego warto zmieniać karmę

co kilka miesięcy?

Karmienie ROTACYJNE to idea, która powstała w zgodzie z filozofią holistyczną i jest jedną z najlepszych rzeczy, jaką możesz zrobić dla zdrowia i dobrego samopoczucia Twojego zwierzaka.

Jest to tak naprawdę zróżnicowanie diety poprzez zmianę przede wszystkim źródła białka zwierzęcego (kurczak, wołowina, jagnięcina itp.) ale również innych składników (głównie wypełniaczy), jak i jej formę (surowe, mrożone, mokre, suche itp.). Mówiąc wprost żywienie rotacyjne polega na wyselekcjonowaniu kilku karm w obrębie tego samego poziomu jakościowego i karmieniu nimi naprzemiennie.

KOMPLETNA GAMA SKŁADNIKÓW ODŻYWCZYCH.

 Mimo, że większość dostępnych na rynku karm jest, jak zapewniają producenci, kompletna i zrównoważona, to jednak każdy z tych producentów ma inną koncepcję żywieniową, co ma odzwierciedlenie w składach karm i zawartości w nich poszczególnych aminokwasów, witamin, minerałów i kwasów tłuszczowych. Karmienie rotacyjne pozwala więc Twojemu zwierzakowi doświadczyć korzyści płynących z wielu profili dietetycznych, a co za tym idzie zwierzę otrzymuje całą gamę wartościowych składników i dodatków, które wzajemnie się uzupełniają. Karmione rotacyjnie psy i koty otrzymują wszystkie, potrzebne do prawidłowego funkcjonowania, składniki i tym samym minimalizowane jest ryzyko ich niedoborów.

WPŁYW NA ROZWÓJ ALERGII.

 W przypadku jednorodnego karmienia i trwającego dłuższy okres, szczególnie pokarmem niskiej jakości, u niektórych psów i kotów może rozwinąć się alergia (w przypadku kotów również "zespół jelita drażliwego") lub nietolerancja na typowe składniki takie jak kurczak, jaja, wołowina, pszenica lub kukurydza. Mogą to być również składniki nigdy dotąd nie podejrzewane o wywoływanie alergii, ale kiedy w celu redukcji kosztów producent karmy używa gorszej jakości mięsa lub ryb, ma to wpływ na zdrowie karmionych nią zwierząt. Podobnie jest ze składnikami roślinnymi, które niekoniecznie pochodzą z organicznych, wolnych od GMO upraw i mogą zawierać szereg pestycydów i toksyn.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że nie tylko regularne podawanie produktów zawierających niższej jakości składniki powoduje, że w organizmie zwierzęcia następuje ich kumulacja prowadząca z czasem do wystąpienia chorób lub reakcji alergicznych. Karmy mogą też być przechowywane w nieodpowiedni sposób, a co gorsza mogą być konserwowane szkodliwymi przeciwutleniaczami, które będą odkładały się w organizmie, przez cały okres żywienia danym produktem.

Karmienie rotacyjne zmniejsza to ryzyko.

TEORIE SPISKOWE.

 Konkurencja wśród producentów karm na świecie jest tak ogromna, że będziemy nie raz świadkami przeróżnych teorii spiskowych, dotyczących wyższości danego produktu, czy sposobu karmienia nad innym. Wystarczy rzucić okiem, jak na przestrzeni lat zmieniał się rynek karm oraz trendy dietetyczne. Prowadzone są wciąż nowe badania, które potwierdzają bądź wykluczają w mniejszym lub większym stopniu "szkodliwość" danego składnika w diecie.

Opierając się na modnych w danym czasie trendach w karmieniu, możemy niechcący wyrządzić krzywdę naszym zwierzakom. Dlatego, jak we wszystkim, także w karmieniu, warto zachować zdrowy rozsądek i urozmaicać dietę psa i kota tak, aby uniknąć potencjalnego niebezpieczeństwa.

SKŁADNIK - SKŁADNIKOWI NIERÓWNY.

 Ta prawda odnosi się do poszczególnych partii karm czy upraw i znajduje analogię w dietetyce ludzi. Np. obecność ryb w diecie ludzkiej uznawana jest za korzystną, jednak w ostatnich latach coraz częściej słyszymy o złej jakości ryb (zwłaszcza hodowanych) lub połowach w skażonych akwenach i wiemy, że nawet ryby mogą zawierać toksyny i metale ciężkie, które trudno nazwać zdrowym elementem diety.

Podobnie jest z surowcami wykorzystywanymi w karmach dla zwierząt. Najczęściej nie wiemy skąd pochodzą składniki wykorzystywane jako półprodukty, a jeśli nie ma świadectwa pochodzenia, nie mamy pewności co tak naprawdę trafia do misek naszych pupili.

ASPEKT "EMOCJONALNY".

 Nikt nie lubi monotonii, również nasze zwierzaki. W odpowiedzi na monotonną dietę, mogą one tracić zainteresowanie jedzeniem, zwłaszcza gdy je przyzwyczaisz do pewnych tekstur, smaków czy też marek. Jest to szczególnie widoczne w przypadku kotów, które jak wiemy potrafią zwyczajnie odmówić jedzenia danej karmy.

Karmienie rotacyjne wprowadza element zaskoczenia do ich menu, wybija z nudnego rytmu i pobudza ciekawość. To tak, jakby nowa pyszna przygoda czekała na Twojego zwierzaka za każdym razem, gdy idzie do miski z jedzeniem.

ODPOWIEDNIE NAWODNIENIE.

 Woda ma kluczowe znaczenie dla jakości życia i zdrowia. Jednak nie wszystkie zwierzęta domowe piją wystarczającą ilość wody. Jednym ze sposobów zaradzenia temu jest wprowadzenie do diety zwierząt pokarmów o wysokiej wilgotności takich jak surowe lub mrożone pokarmy. Może to pomóc w zapobieganiu problemom z układem moczowym, chorobami wątroby i zaparciami. Ma to szczególne znaczenie przy karmieniu kotów. Utrzymywanie ich wyłącznie na suchej karmie jest niewskazane dla ich zdrowia właśnie z uwagi na niską zawartość wody.

JAK ZACZĄĆ?

 Najbardziej korzystnym sposobem żywienia psów i kotów rotacyjnie jest zmiana karmy co kilka miesięcy, a najlepiej wprowadzać taki system, gdy zwierzę jest jeszcze młode.

Na początku można mieszać część nowego pokarmu z codzienną karmą, aby zwierzę mogło powoli przyzwyczaić się do jego smaku i konsystencji. Jeśli przypuszczasz, że twoje zwierzę niechętnie podejdzie do nowego pożywienia (ponieważ do tej pory karmione było jednym rodzajem karmy), zmniejsz dostępność pokarmu na dzień przed rozpoczęciem diety rotacyjnej tak, aby zwierzak odczuwał lekki głód.

Warto mieć 3-4 sprawdzone karmy na podobnym poziomie jakościowym, ale różniące się składem. Należy zwrócić uwagę na to, by karmy różniły się ilością mięsa (np: 30% - 40% - 60%), rodzajem mięsa (np. karma z jagnięciną-z rybą - z dziczyzną) i najlepiej, żeby pochodziły od różnych producentów (każdy producent ma inną koncepcję dietetyczną i innych dostawców, a tu różnice są ogromne, jeśli chodzi o jakość).

Jedną z rzeczy, o których należy pamiętać przy karmieniu rotacyjnym jest to, że jeśli karmisz swojego zwierzaka szeroką gamą pokarmów to przy ewentualnych symptomach nietolerancji trudniej będzie ustalić co było jej powodem. Nasza sugestia - kupuj sprawdzone karmy dobrej jakości, produkty certyfikowane do których wytworzenia użyto tych samych składników, które są używane w produktach dla ludzi.

Składniki odżywcze niezbędne w diecie kota.

Składniki odżywcze są substancjami pozyskiwanymi z pożywienia i wykorzystywanymi przez zwierzę jako źródło energii. Te składniki są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Z wyjątkiem specjalnych potrzeb lub niedoborów związanych z chorobą, twoje zwierzęta powinny być w stanie uzyskać wszystkie potrzebne im składniki odżywcze z wysokiej jakości karmy dla zwierząt domowych, opracowanej w zgodzie ze standardami żywienia kotów.

Oto siedem podstawowych klas składników odżywczych niezbędnych do zdrowego życia.

WODA.

jest najważniejszym składnikiem odżywczym. Przeciętna ofiara kota, taka jak mysz, jaszczurka lub mały ptak, zawiera około 75% wody. Dla porównania, średni procent wody w suchej karmie wynosi zaledwie 8%.

Koty ewoluowały na terenach pustynnych, czerpiąc większość płynów z pożywienia. Nie piją dużo wody i nie mają takiego pragnienia jak psy lub ludzie. Tak więc kot otrzymujący tylko suche pokarmy będzie pił wodę, ale będzie miał trudności z nadrobieniem braku wilgoci w pokarmie Oznacza to, że koty będące na takiej diecie są w stałym stanie pewnego poziomu odwodnienia, co na przestrzeni lat będzie prowadziło w do patologicznych zmian w organizmie.

BIAŁKA.

są podstawowym budulcem komórek, tkanek, narządów, enzymów, hormonów i przeciwciał, są niezbędne do wzrostu, utrzymania, reprodukcji i regeneracji. Białka można uzyskać z wielu źródeł, zarówno roślinnych jak i zwierzęcych. Białka pochodzenia zwierzęcego mają pełne profile aminokwasów. Białko znajduje się również w warzywach ( zwłaszcza strączkowych), zbożach i soi, ale takie białko jest uważane za niekompletne i bezużyteczne w diecie kota.

Biologiczna wartość białka mówi nam, jak korzystne jest to białko dla naszych kotów - jak łatwo to białko może wykorzystać kot. Innymi słowy, im wyższa wartość biologiczna, tym bardziej użyteczna dla kota.

Jaja kurze są traktowane jako punkt odniesienia, według którego ocenia się wszystkie inne białka. Mają wartość biologiczną 100 - ze względu na niemal idealną użyteczność. Wartość biologiczna kurczaka wynosi 79, wołowiny 80. Wartość biologiczna pszenicy wynosi 60, a kukurydzy 54. Łatwo jest zatem stwierdzić, że białka mięsa będą miały wyższą strawność dla kotów niż białka roślinne.

AMINOKWASY.

są budulcem białek i są podzielone na niezbędne i nieistotne aminokwasy, a w sumie jest ich 23.

Aż 11 z nich to aminokwasy niezbędne, które nie mogą być syntetyzowane przez zwierzę w wystarczających ilościach i MUSZĄ być dostarczane w pożywieniu. Niezbędne aminokwasy obejmują metioninę, histydynę, fenyloalaninę, izoleucynę, treoninę, leucynę, tryptofan, lizynę, walinę oraz dwa najważniejsze - argininę i taurynę. Niedobór argininy powoduje nagromadzenie toksycznego amoniaku w organizmie, co powoduje wymioty, skurcze mięśni, drgawki, śpiączkę i śmierć. Tauryna zapobiega chorobom oczu i serca, jest także niezbędna do rozmnażania, wzrostu i przeżycia płodu. Obydwa aminokwasy występują tylko w żywności pochodzenia zwierzęcego, takiej jak mięso, jaja i ryby.

TŁUSZCZE.

są najbardziej skoncentrowaną formą energii pochodzącej z pożywienia, dostarczając twojemu zwierzakowi ponad dwukrotnie więcej energii niż białka lub węglowodany. Tłuszcze są niezbędne w strukturze komórek i są potrzebne do produkcji niektórych hormonów. Są wymagane do wchłaniania i wykorzystania witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Zapewniają też izolację ciała i ochronę narządów wewnętrznych.

Niezbędne kwasy tłuszczowe muszą być dostarczane w diecie zwierzęcia, ponieważ nie mogą być syntetyzowane przez kota w wystarczających ilościach.Tłuszcze (i oleje) składają się z kwasów tłuszczowych, czasami nazywanych „witaminą F.” Do kwasów tłuszczowych najbardziej zaangażowanych w zdrowie kotów należą: kwasy tłuszczowe omega-3, które obejmują kwas alfa-linolenowy, kwas eikozapentaenowy (EPA) i kwas dokozaheksaenowy (DHA); oraz kwasy tłuszczowe omega-6, w tym kwas linolowy, kwas gamma-linolenowy, kwas arachidonowy i sprzężony kwas linolowy.

WĘGLOWODANY.

uznawane są za niekorzystny składnik odżywczy kociej diety, i mimo że nie ma dolnej granicy zapotrzebowania na nie, niewielki ich procent jest konieczny dla prawidłowej pracy jelit, jak również wykorzystywany jest w procesach reprodukcji. Glukoza jest też niezbędna jako źródło energii dla najważniejszych organów, a w szczególności mózgu. Węglowodany, które wykorzystuje koci organizm, to włókno modyfikujące populację bakterii w jelicie cienkim, wspierające tym samym procesy trawienne.  Aby koty mogły czerpać największe korzyści z błonnika, jego źródło musi być umiarkowanie fermentowalne. Pokarmy bogate w błonnik nie są jednak wskazane dla kotów o wysokich wymaganiach energetycznych, takich jak młode i rosnące.

WITAMINY.

są niezbędne do regulacji metabolizmu oraz prawidłowego wzrostu i funkcjonowania organizmu. Witaminy zwykle znajdują się w pożywieniu, inne są syntetyzowane w ciele zwierzęcia. Witaminy klasyfikowane są jako rozpuszczalne w tłuszczach lub wodzie.

Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach to A, D, E i K.

Grupa rozpuszczalna w wodzie obejmuje kompleks witamin C i B. Zasadniczo witaminy rozpuszczalne w tłuszczach są odkładane w tkance tłuszczowej i w wątrobie, a te rozpuszczalne w wodzie wydalane są z organizmu wraz z moczem lub potem (w przypadku ludzi).

Kot jako mięsożerca chętniej wykorzystuje źródła witamin pochodzenia zwierzęcego, niż źródła roślinne. Przykładowo koty nie potrafią przekształcić beta-karotenu z roślin w witaminę A (jak to robią inne zwierzęta), dlatego potrzebują wstępnie uformowanej witaminy A ze źródła zwierzęcego.

MINERAŁY.

Są związkami nieorganicznymi, które nie są metabolizowane i nie dostarczają energii. Te składniki odżywcze nie mogą być syntetyzowane przez zwierzęta i muszą być dostarczane w diecie. Ogólnie rzecz biorąc, minerały są najważniejsze jako strukturalne składniki kości i zębów, dla utrzymania równowagi płynów i ich udziału w wielu reakcjach metabolicznych. Minerały elementarne są na ogół pobierane z ziemi lub wody; a najlepiej przyswajalne są tzw. minerały chelatowane, występujące w związkach z innymi substancjami organicznymi.

Kot - bezwzględny mięsożerca.

Poza oczywistymi kwestiami, takimi jak uwarunkowania genetyczne i środowiskowe, największy wpływ na zdrowie Twojego kota ma dieta. Unikalna fizjologia kotów sprawia, że mimo udomowienia wciąż należą do grupy zwierząt niemal całkowicie mięsożernych. Kot jest drapieżnikiem, który zjada mięso z biologicznej konieczności. Inne przykłady zwierząt mięsożernych zarówno ssaków jak i zwierząt innych niż ssaki, to delfiny, foki, jastrzębie, węże, jaszczurki i większość płazów. W wyniku ewolucji ich tradycyjnej diety zwierzęta te mogą nie być w stanie syntezować niezbędnych substancji odżywczych z materii roślinnej. Powoduje to, że polegają na innych zwierzętach, które dostarczają im witamin, kwasów tłuszczowych i innych składników odżywczych w stanie uformowanym. Chociaż koty mogą bezpiecznie trawić materiał roślinny, nie są w stanie zaspokoić wszystkich swoich potrzeb żywieniowych na diecie opartej wyłącznie na roślinach. W ciągu ostatnich 70 lat próbowaliśmy karmić koty dietą opartą na pokarmach nieodpowiednich dla zwierząt mięsożernych, które zawierały między innymi zboża i inne składniki pochodzenia roślinnego (również byliny, czy rośliny strączkowe). Odbiło się to fatalnie na ich zdrowiu.

Biologiczne cechy zwierząt mięsożernych: Pierwsza wskazówka, by potwierdzić mięsożerne tendencje kota, jest także jego najsilniejszą bronią: to zęby! Kocie uzębienie jest typowe dla drapieżników. Kot ma 12 siekaczy, 4 kły, 10 zębów przedtrzonowych i 4 zęby trzonowe. W przeciwieństwie do zębów ssaków i zwierząt roślinożernych, kocie trzonowce są ostre i pozwalają na sprawne schwytanie i rozerwanie ofiary.

Następnie układ trawienny kota może potwierdzić, że twój koci przyjaciel ma spożywać dietę na bazie mięsa. Koty mają najkrótszy stosunek przewodu pokarmowego do wielkości ciała jakiegokolwiek ssaka. W rezultacie mają mniej bakterii fermentujących, które pomagają im rozkładać materiał roślinny i pozyskiwać z niego składniki odżywcze. Z tego i innych powodów koty są mięsożercami, którym należy zapewnić mięsną dietę. Ponadto koty nie są w stanie wyprodukować ważnego enzymu, który pomaga innym ssakom przetwarzać skrobię – amylazy ślinowej. Jak się słusznie domyślacie, amylazę ślinową można znaleźć w ślinie, gdzie zaczyna trawić skrobię od pierwszego kęsa pożywienia.  

Dlatego właśnie ważne jest, by ograniczyć naszym kotom domowych węglowodany w codziennych posiłkach do minimum i choć nie ma dolnej granicy, należy przyjąć, że korzystna ich ilość w diecie to około 5%.

DLACZEGO SUCHA KARMA, NIE JEST KORZYSTNYM KIERUNKIEM

ŻYWIENIOWYM DLA TWOJEGO KOTA...

Najodpowiedniejszą metodą karmienia kotów wciąż pozostaje dieta surowa, czyli tzw BARF (biologically-appropriate raw food). Polega ona na karmieniu kotów surowym mięsem wraz z wnętrznościami i kośćmi ponieważ w naturze kot, jako drapieżnik, pochłania swoje ofiary w całości. Inaczej mówiąc jest to dieta, która dokładnie naśladuje to, co kot zjadłby na wolności. Przykładem idealnych proporcji żywieniowych w diecie kota jest mysz polna, której skład biochemiczny kształtuje się tak: białko to 50-60%, tłuszcz to 23-35%, a węglowodany to 3-8% w suchej masie. Są to proporcje właściwie nieosiągalne dla innych rodzajów diet (dotyczy to zwłaszcza karm suchych). Niestety komponowanie zbilansowanych receptur jest wymagające i czasochłonne, dlatego nie każdy da się przekonać do obrania tego kierunku żywieniowego.

Łatwiejszą metodą karmienia kotów są gotowe karmy z podziałem na mokre i suche. Są też surowe komercyjne diety reklamowane jako barf, zwykle mrożone lub liofilizowane, aby zminimalizować czynniki chorobotwórcze. O ile karmy mokre nie budzą wątpliwości, pod warunkiem że są na prawdę dobrej jakości i wytwarzane na bazie dobrych jakościowo produktów, o tyle o karmach suchych coraz częściej słychać głosy, że wpływają niekorzystnie na organizm kota i przyczyniają się do wielu poważnych chorób takich jak cukrzyca, choroby układu moczowego, choroby wątroby, czy nadwaga.

Obserwujemy trzy kluczowe - negatywne problemy związane z suchą karmą:

• zawartość wody jest zbyt niska, czyli układ moczowy jest niedostatecznie filtrowany
• zawartość węglowodanów jest zbyt wysoka, co ma niebagatelny wpływ na rozwój cukrzycy i nadwagi
• rodzaj białka - zbyt dużo białek roślinnych o niskiej wartości biologicznej w stosunku do białek pochodzenia zwierzęcego

Mimo wielu starań, producentom wciąż nie udało się nawet zbliżyć parametrami żywieniowymi w karmie suchej do biochemicznego ideału - polnej myszy. Oczywiście są karmy lepsze i gorsze, są te które od czasu do czasu można kotu podać, zwłaszcza jeśli karmimy naprzemiennie z pożywieniem mokrym bądź surowym. Prawdopodobnie nie wpłynie to też negatywnie na zdrowie kota, gdy pozostanie on na suchej diecie przez parę dni np. podczas naszej nieobecności, ale są też takie, które w ogóle nie powinny się znaleźć na półce sklepowej z etykietą "dla kota". I właśnie temu ma służyć nasz "koci ranking", jeśli chodzi o karmy suche - wskazanie tych najlepszych propozycji, które będą jedynie uzupełnieniem, a raczej dodatkiem w kocim jadłospisie.